112. முதுமை.

 

 

 

முதுமை.     

 

முதுமை காலத்தின் தூது .
பொதுமைப் பருவம் உயிர்களுக்கு
உடற்பயிற்சியுடன் கொழுப்பற்ற
உணவு நலம் பேணுவோருக்கு
முதுமையும் இளமையான மகிமை.
சுமையற்ற பெருமை, அருமை.

முதுமையாம் கொடும் விலங்கிட்டு
கைதாக்குகிறது காலம் உயிர்களை.
பதுமையாகி சிலர் அசைவில்
புதுமையற்று வாழும் காலம்.
இது பூ தூவி வரவேற்கும்
தோதுடை மைதானம் அல்ல.

முதுமை மனச்சாட்சி பரிசுத்தமானது.
இளமை மிடுக்குத் தவறுகளை
முதுமையில் எண்ணி   மறுகுவார்.
அருமை நாயன்மார், சித்தர்
ஆழ்வார் பாடல்கள், உரைகளை
ஆழ்ந்து மீண்டும் மீண்டும் படிப்பார்.

அனுபவம்  கிரீடமிடும் நரையாக.
அன்பு பொதுவுடைமைச் சிந்தனையாக
ஒதுங்கும் சாதுவான, ஆரோக்கிய
முதுமை பேரறிவுப் பசுமை.
முதுமை வாழ்க்கையின் பத்மாசனம்
ஆதரவாய் அணையுங்கள் முதுமையை.

பா ஆக்கம் வேதா. இலங்காதிலகம்.
ஓகுஸ், டென்மார்க்.
9-10-2009.

முதுமை தலைப்பில் இதன் கருவையொட்டிய இன்னொரு கவிதை இணைப்பு இது.

https://kovaikkavi.wordpress.com/2011/03/26/238-%e0%ae%ae%e0%af%81%e0%ae%a4%e0%af%81%e0%ae%ae%e0%af%88%e0%ae%aa%e0%af%8d-%e0%ae%aa%e0%ae%9f%e0%af%8d%e0%ae%9f%e0%ae%af%e0%ae%ae%e0%af%8d/

 

(ரி.ஆர்.ரி தமிழ்ஒலி, இலண்டன் தமிழ் வானொலிகளில் என்னால் வாசிக்கப்கட்டது.)

(4-9-2012 செவ்வாயக் கிழமை மாலை ரி.ஆர்.ரி தமிழ் ஒலியில் கவிதை பாடுவோம் நிகழ்வில் (19.00-20.00) மறுபடியும் இக்கவிதை என்னால் வாசிக்கப் பட்டது.)